А.Ниммцовичийн "Миний систем" номны ээлжит хэсгийг нийтэллээ. 

Оршил болон ерөнхий ойлголт. Тактик эсхүл стратег уу? Дахин дараа хийх санаа үүсэх боломж.

Байрлалын утгаараа нилээд хүнд эндшпилийн стратегийн элементүүдтэй харьцуулахад дараа хэтэрхий хөнгөн мэт санагдаж магадгүй. Үүнээс гадна шатруудын дарааг ер нь элемент гэх нь зөв үү гэсэн асуулт гарч ирж болно. Яагаад гэвэл өргийг санаагаараа нээлттэй шугам эсхүл нүүргүй хүү гэсэн сэдэлтэй үүсгэж болох ч үүнийг дараан дээр суурилан хэзээ ч хийж болдоггүй. Ийм санааг бид хүлээн зөвшөөрөхгүй. Дараа жишээ нь өрсөлдөгчийн ухарч буй шатруудыг хөөх зэрэг цэвэр тактикийн тэмцлийн үед голдуу үүсдэг нь мэдээж.

Өрсөлдөгчийн шатрыг түүнд ашиггүй нүдэнд нүүлгэн довтлон устгах эсвэл энэхүү байрлал нь өөрийнх нь шатруудын хамтын ажиллагаанд ихээхэн саад болсноос өөр шатруудыг алдахад хүргэхэд татан оруулах тактикийн аргыг ашигладаг. Аргыг хэрэглэж байгаа обьект нь ноён байхад илүү үр дүнтэй болдог. Давхар дайралт, дараа, нээж шалах, нээж дайрах, давхар шалаа гэх мэт аргуудтай татан оруулах аргыг хослуулан ашигладаг. Татан оруулах нь голдуу хаяа хийх байдлаар хэрэгждэг хэдий ч хаяа байхгүй байж бас болно. Давхар шалааны талаарх хичээлийн жишээнүүдэд комбинац хийхдээ татан оруулах арга ихээр хэрэглэж байгааг үзсэн. Одоо өөр жишээ авч үзье.

Бод эсвэл хүүгээр өрсөлдөгчийн хоёр шатарт зэрэг довтлохыг давхар дайралт гэнэ. Тухайн тохиолдол болох гурван шатарт зэрэг дайралт хийх нь практикт ховор байдаг. Давхар дайралт нь хамгийн өргөн дэлгэрсэн тактикийн арга бөгөөд энэ арга хэрэглэгдээгүй нэг ч өрөг байдаггүй гэвэл бараг хэтрүүлэг болохгүй. Арга нь өргийн аль ч үед дайралдаж болохоос гадна түүнийг бүх шатрууд (ноён хүртэл) хэрэгжүүлж чаддаг. Бэрс, морь нь энэхүү тактикийн аргыг хамгийн үр дүнтэй гүйцэтгэгчид болно. Бэрс болон морины цохилт найман зүгт үйлчилдэг тул үүнд гайхах зүйлгүй. Бэрс нь хөлгийн бараг хагасыг хяналтандаа авч чадах хамгийн хүчтэй бод харин морь өөрийн болон хүний шатар дээгүүр даван нүүдэг онцлогтой. Хүү болон мориор хийгдэж байгаа давхар цохилтыг шатрын номуудад ац гэж нэрлэдэг.

Эхэндээ "Төвийн сөрөг гамбит" нэртэй байсан XV -р зууны сүүлээр бий болсон хуучны хамгаалалт бөгөөд XX -р зууны эхээр Скандинавийн мастеруудын судалгааны ачаар тоглолтын практикт орж ирсэн. Гарааны талаарх эхний бичвэрийг 1918 онд Жак Мизес хэвлүүлжээ. Гэхдээ гарааг бүр XIX зуунд Оросын шатарч Карл Яниш судалсан байдаг.
Орчин үеийн онолд хар гараанд хугацаа алдсанаар цагаан урт хугацааны санаачлагыг өгдөг гэж үзэх болсноор гараанд эргэлзээтэй хандах болсон. Хэдийгээр ийм дүгнэлттэй ч скандинав хамгаалалт тэмцээнүүдэд тогтмол тохиолддог.