Класс ба структурт ердийн талбар, арга, шинжүүдээс гадна статик талбар, арга, шинжүүд байж болдог. Статик талбар, арга, шинжүүд бүх класс, структурт хамаарна. Классийн статик гишүүнд хандахдаа классийн хувийг үүсгэх албагүй.

Статик талбар

Статик талбар класс ба структурийн төлвийг хадгална. Статик талбаруудыг ердийн талбарууд шиг тодорхойлох ч талбарын төрлийн өмнө static түлхүүр үгийг тавьдаг.

Нийтлэлээр графикийн хэвүүдийн /GUI pattern/ түүхийг авч үзье. Боловсруулалтын графикийн хэвүүдийг 30 гаруй жилийн туршид боловсруулж байгаа бөгөөд энэ хугацаанд гарч ирсэн бүх хэвүүдийн талаар авч үзэх нь боломжгүй зүйл. Иймээс сүүлийн 30 жилд бий болсон үндсэн хоёр чиг хандлагын талаар авч үзээд энэхүү хоёр хандлага эцэстээ Silverlight ийн MVVM ба WPF паттерн болон хувирсанг харцгаая. Хэрвээ та графикийн хэвүүдийн түүхийн талаарх мэдээллийг сонирхож байвал Мартин Фаулерын - GUI Architectures нийтлэлийг уншаарай.

Хааяа өөр өөр параметрүүдийн багцтай нэг аргыг үүсгэх шаардлага гардаг. Ирсэн параметрүүдээс хамааран аргын тодорхой хэрэгжүүлэлтийг хэрэглэнэ. Ийм боломжийг аргын хэт ачаалал (method overloading) нэрлэдэг. overloading нэрийн хэт ачаалал орчуулга сайнгүй болсон байх талтай. Иймээс нэрийг overloading гээд тогтоогоод явах нь илүү ч байж болно.  
C# хэлэнд класст өөр өөр сигнатуртай /тодорхойлогч/ нэг ижил нэртэй олон аргыг үүсгэх боломжтой. Сигнатур гэж юу вэ? Сигнатур дараах зүйлүүдээс бүрдэнэ.

• Аргын нэр
• Параметрүүдийн тоо
• Параметрүүдийн төрлүүд
• Параметрүүдийн дараалал
• Параметрүүдийн модификаторууд

Гэхдээ параметрүүдийн нэрүүд сигнатурт орохгүй.

Програм зохиох бол нарийн төвөгтэй ажил. Ямар ч програмын хувьд өөрийн хийх ажлаа гүйцэтгэхийн чацуу цаашдаа хөгжих, ажлын хүрээнд шинээр гарч ирэх илүү нарийн асуудлыг шийдвэрлэх боломжтой илүү уян хатан байдлаар зохиогдсон байх хэрэгтэй. Хэрвээ та програмын төслийн ахлагч, зохион бүтээгчээр ажиллаж байсан бол програмын ажиллагааг цаашдаа дэмжих, үйлчилгээ үзүүлэх, өргөжүүлэн хөгжүүлэхэд цаг хугацаа хожихын тулд кодыг нэг удаа хэрхэн яаж бичихийг тодорхойлох хамгийн төвөгтэй асуудал гэдгийг мэдэрсэн байх.

C# -ийн класс, бүтцүүдэд ердийн аргуудаас гадна шинж гэж нэрлэдэг тусгай аргууд байдаг. Тэдгээр нь класс, структурийн талбарт хандах, утгуудыг авах, өөрчлөх боломжуудыг өгдөг.   

Шинжийн тодорхойлолт

Шинжийн стандарт тодорхойлолт

[модификатор] шинжийн_төрөл шинжийн_нэр
{
    get { шинжийн утгыг авахад хийгдэх үйлдлүүд}
    set { шинжийн утгыг тавихад хийгдэх үйлдлүүд}
}

байдаг. Шинжийн тодорхойлолтын эхэнд төрөл бүрийн модификаторууд тавигдаж болно. Тухайлбал хандалтын модификаторууд модификатор. Дараа нь шинжийн төрөл тэгээд шинжийн нэр байна. Шинжийн бүрэн тодорхойлолт get, set гэсэн хоёр блокийг агуулна.

Классийн бүх талбар, шинж, арга, бусад бүрдүүлэгчид хандалтын модификатортой. Хандалтын модификатор классийн бүрдүүлэгчдийн харагдах хүрээг заах боломжийг олгодог. Өөрөөр хэлбэл хандалтын модификаторууд тухайн хувьсагч эсхүл аргыг хэрэглэж болох контекстийг тодорхойлдог.

Төрөл бүрийн классууд, структуруудийг тусдаа сан хэлбэрээр бүрдүүлэн компиляц хийн dll файлд багцлаад дараа нь өөр төслүүдэд оруулан ашиглах нь элбэг байдаг. Үүний ачаар програмд олон дахин ашиглагдах ижил ажиллагаатай хэсгүүдийг сан хэлбэрээр тодорхойлоод төрөл бүрийн төслүүдэд оруулах эсхүл өөр боловсруулагч нарт ашиглуулах боломж бүрдэнэ.

Бүх классууд ямар нэгэн орон зайд агуулагдан эдгээрийг ашиглахын тулд тэдний орон зайг холбох эсхүл орон зайн нэртэй холбосон классийн бүрэн нэрийг ашиглах хэрэгтэй ч Visual Studio 2022 , .NET 6 , C# 10 -аас эхлэн бид програмийн файлд зүгээр л

Console.WriteLine("Hello");

гэж бичиж болдог болсон. Ингэхдээ Console классийг агуулдаг System нэрийн орон зайг илээр оруулан ирээгүй ч энэ класст төслийн C# кодийн дурын файлаас хандаж болно.

Төслийн кодийн файл дахь ямар нэгэн нэрийн орон зайг ашиглах хэрэгтэй бол ашиглах гэж буй бүх файлд түүнийг анхдагчаар холбон оруулах хэрэгтэй болно.
Жишээ нь төсөлд кодийн гурван файл байлаа

гэж үзье.

.NET -д тодорхойлогдох классууд болон бусад төрлүүд нэрийн орон зай гэх тусгай контейнерт багтдаг. Нэрийн орон зай програмийн кодийг логик блокуудад зохион байгуулан тодорхой асуудлыг шийдэх эсхүл ерөнхий ажиллагаануудыг бусад кодоос салгах эсхүл кодуудыг нийлүүлэх боломжийг олгодог.